İçtenlikle iletişim kurmaya çalışan insan, diğer insanlardan sözde övgü alıp özde gerzek damgası yedikçe bu dünyadan bi cacık olmaz. Böle isyankar bi cümleyi akşam akşam bana söyleten insancıklardan bahsediyorum "diğer insanlar" derken aslında.
İnsanın karakterini ne şekillendiriyor cidden merak ediyorum. Hatta gittim para verdim bunla ilgili kitap aldım. Alman bi psikolog yazmış. Bi dolu laf var içinde. Kitabı okumasam da sayardım bu zırvaları ben zaten. Aile, eş, dost, tırı vırı. Bunlar değil olay. Katiyyen katılmıyorum. Başka bi güç var bunu yapan. İçindeki canavarı besleyen ya da aç bırakıp öldüren.
Ama içte bi canavar olduğu muhakkak. Bu hususta herkes hemfikir aslında ama hemfikir olduklarından bile haberleri yok. Şimdi sorsan bi din adamına insanın içinde canavar var mı diye euzubiltövbe der. Psikiyatriste sorsan çocukluğuna iner. Ne bilim kime sorsan kendince bi tepki koyar. Ama o din adamına nefs desen kırk saat vaaz verir. Hani yoktu canavar? Ey psikiyatr, ego ne menem bişe desen, saati 100 dolardan 40 saat de o anlatır.
Var babacım böyle bi canavar. Ve herkes besliyo emin ol.
İğreniyorum bunu besleyip, sonra allayıp pullayan, karaktermiş gibi ortaya koyan insanlardan. Bunlar, başkasına yardım ederken bile kendi hazzını düşünen insancıklar. Düşün bak yardım denen müessesenin doğasına ne kadar ters halbu ki.
Kendi adıma ben her tanıştığım insanı default iyi kabul edip, gerzek bi şefkatle yaklaşırken, karşı tarafın bunu anlayıp, kendini kamufle etmesi saniyenin 10da birinden kısa sürüyo. Aynı senin gibiyim. Eveeet aynı aynı hissiyatını aşılıyo bana sevdiklerim(!).
Ama yılmadım arkadaş. Kendim gibisini bulucam. Süperim lan ben. Egom yok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder